Analiza sytuacji mieszkaniowej w kraju jest nieodzownym warunkiem rozumienia warunków bytu społeczeństwa zamieszkującego terytorium państwa oraz prowadzenia przez rząd polityki nie tylko mieszkaniowej, ale także demograficznej, rodzinnej oraz budżetowej. Godziwe warunki zamieszkania wpisują się w idee humanizmu.
Mieszkanie i życie rodzinne to dwie sfery nierozerwanie ze sobą związane. Mieszkanie to przestrzeń, która wypełnia szereg funkcji i zaspokaja wiele potrzeb. Zabezpiecza człowieka przez utratą życia i zdrowia. Zaspokaja potrzebę intymności i kontaktów społecznych. Umożliwia wychowywanie dzieci. Pozwala gromadzić dobra ekonomiczne. Nowoczesne państwo opiekuńcze (dobrobytu) stawia sobie za cel redukowanie ilościowego deficytu godziwych mieszkań jako elementarny wyznacznik godziwych warunków bytu ludności.
Cel ten można osiągnąć poprzez intensyfikację wspieranego z budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego budownictwa społecznego, indywidualnego i komercyjnego, zaspokajającego potrzeby mieszkaniowe ludności nie mogącej sprostać warunkom rynku, tj. osobom umiarkowanie i słabiej zarabiającym, a także rodzinom z małymi dziećmi i rodzinom wielodzietnym.